কিছু দিন আগতে পুঁৱতি নিশাতে

কিছু দিন আগতে পুঁৱতি নিশাতে

সপোন এটি দেখিছিলোঁ

ৰাজপথে ৰাজপথে বিজুলিখুঁটিত

ওলমা মৃতদেহ দেখিছিলোঁ ৷

সুধিলোঁ: এয়া কাৰ মৃতদেহ ?

ক’লে: ইহঁত চোৰাংবেপাৰী

ঘটিছিল বহু ক’লা ধন

হৈ ৰাইজৰ মৰণৰ বেপাৰী ৷

হঠাৎ ভাগি গ’ল সপোন মোৰ

বিজুলিখুঁটিত দেখোঁ নাই মৃতদেহ !

(বুজোঁ) মোৰেই মূৰৰ বিকৃতি ঘটিছে

দুৰ্নীতি নাই হোৱা শেষ ৷

মাতৃয়ে নিচুকনি গাবলৈ পাহৰিলে

অৰ্দ্ধমৃত শিশু দেখি

ভেজাল খাদ্যৰো জুই – ছাই দাম

পনীয়া ঔষধ দিয়ে লেখি ৷

(হেৰ’) দেখিছনে নাই তোৰ ঘৰৰ কেষতে

দুৰ্ব্বল অকণিৰ কামীহাড়

নোহোৱা নকৰ কিয় কিঞ্চিৎ দুখ

শত শত নিবনুৱাৰ ৷

(হেৰ’) লৈ আহ সকলো দু:খী জনতাৰ

কষলে অকণমান সুখ

তেতিয়াহে সন্ম্মান কৰিম

তহঁতৰ বৰ বৰ কথা কোৱা মুখ ৷

চোৰাং বজাৰীৰ সংখ্যা যিমান

সিমানেই আছে দেখোঁ বিজুলিখুঁটি

সিহঁতক তেনেহ’লে ফাঁচি নিদিয় নেকি ?

দিছিলি দেখোঁ প্রতিশ্রুতি ৷

[ গীতটি ১৯ আগষ্ট, ৭৩-ৰ দিনাই অৰ্থাৎ খাদ্যৰ চৰা দামৰ বিৰুদ্ধে পালন কৰা ‘অসম বন্ধ’ৰ দিনা লিখা ৷ গুৱাহাটীত ৷ ]

(ইউনিক'ডীয় ৰূপান্তৰ - দিগন্ত শইকীয়া)