শিল্পী মই
তিনিও কালৰ..
অতীতৰ
বৰ্তমানৰ
অনাগত
ভৱিষ্যৰ ৷
আদিতেই যাত্ৰা কৰি
অনাদিলে যাওঁ,
ধ্বংসৰ মাজেদি মই
ৰূপান্তৰেদি ৰূপ পাই
নৱতম সৃষ্টিৰ শলিতা জ্বলাওঁ
জনতাৰ হৃদয়ত
মোৰ সোণোৱালী দেশ
মই পিন্ধো বিশ্ববেশ
নতুন দৃষ্টিৰে চাওঁ
সৃষ্টি অনিমেষ !
নানা ভাষা !
নানা আশা !
নানা জাতি-বৰ্ণ জিনি
মই শুনো ৰিণি ৰিণি
বিশ্ব-জনতাৰ
এক
অপূৰ্ব্ব সঙ্গীত !
সেই সঙ্গীতৰ প্ৰতিধ্বনি
তোলোঁ মোৰ
গানে সুৰে
সাম্যৰ
সমৃদ্ধিৰ
সৌন্দয্যৰ্ৰ
মহামহত্বৰ
পাতিবলে’ শান্তিৰ নৱলোক
এই পৃথিৱীত
মোৰ কল্পনা-মেধা
বুদ্ধি-মনীষাৰে
মোকে কৰি সংস্কৃতিৰ
অপূৰ্ব্ব আধাৰ !
মোকে শলিতা কৰি জ্বলাওঁ
বিশ্ব-চাকি
বিশ্ব-জনতা
পূজাৰ
..
সেই পূজাৰ প্ৰধান অৰ্ঘ্য কৰি
মই মোকে দিওঁ উপহাৰ !
মোকে কৰি
ষোড়শোপচাৰ !
বিশ্ব জুৰি জনতাৰ
জয়জয়কাৰ !
বিশ্ব জুৰি জনতাৰ
জয়জয়কাৰ
হওক
জয়জয়কাৰ
!!
[জ্যোতিপ্ৰসাদ আগৰৱালদেৱৰ ৰচিত ভূপেন হাজৰিকাদেৱৰ কণ্ঠেৰে নিগৰিত কবিতা
আবৃত্ত]
[ইউনিক’ডীয় ৰূপান্তৰ : দিগন্ত শইকীয়া]
No comments:
Post a Comment