মনমা

গাড়ী-ঘোঁৰা-লৰি-মটৰ

                   দেখি কি মাতে তাই

ডাৱৰ মাতে, তৰা মাতে

          ৰাতিপুৱাৰ কুঁৱলীকো

                   আকাশী জোনবাই ৷

বেলিও মাতে

ৰ’দে মাতে

মাতে বৰষুণ

          ৰামধেনুখন দেখিয়ে মাতেই

                   কোনো অচিনাকি নাই,

                   সকলোকে ভাল পায়  ৷

তাই মতাতেই

          পৃথিৱীখনেই

                   মোৰ কোঠালৈ আহে,

মোৰ গান-কবিতাত

                   ভুমুক মাৰি

                             তাইৰে দৰেই

                                      আলফুলকৈ হাঁহে ৷

[জ্যোতিপ্ৰসাদ আগৰৱালাদেৱে ৰচা শিশু-কবিতা; তামোলবাৰী (১৬/০৯/১৯৪৮]

[ইউনিক’ড ৰূপান্তৰ:  দিগন্ত শইকীয়া]