শৰত কালৰ ৰাত্ৰি
অতি বিতোপন সখী
ৰাসক্রীড়া কৰত
গোপাল
অখণ্ড মণ্ডল শশী
দেখিলন্ত প্রাণসখী
টলমল যমুনাৰ জল
৷
কৃষ্ণদেৱ দামোদৰ
হৰি
পাপী নেই আমাৰ
পৰ;
দয়া নাই তোমাৰ
সমানে হে’ ৰাম ৰাম ৷
প্রসন্ন বদন
কমললোচন
মুখে মনোহৰ
হাঁসি
আনন্দে বজায়
বাঁহী ৷
অখণ্ড মণ্ডল
চন্দ্র দেখিলন্ত হৰি
কুমকুম অৰুণ
ৰশ্মি মুখে পদ্ম কৰি ৷
ৰাম কৰে ৰাস
কেলি গোপাল গাপী সঙ্গে
হৰি বোলা হৰি
বোলা নিৰন্তৰে ৰঙ্গে ৷
গোপাল কৃষ্ণ
কৰহু ত্রাণ
তুমি গোপিনীৰ
জীৱন প্রাণ ৷
মহন বংশীধাৰী এ
বিপিনবিহাৰী
অ’ গোপীক ছলিব মনে
শৰতৰ নিশা এ
যমুনাৰ তীৰে
অ’ কেলি কৰে বৃন্দাবনে ৷
(ভূপেন হাজৰিকাদেৱৰ গীত)
(ইউনিক'ডীয় ৰূপান্তৰ দিগন্ত শইকীয়া)
No comments:
Post a Comment