পাহাৰৰ সিপাৰে

পাহাৰৰ সিপাৰে ধুনীয়া ৰহদৈয়ে

দুখৰে সুৰটি গায়

বনগীতসুৰীয়া গীতৰে আঁৰতে

চেনাইৰ কথাটি কয় ৷

বুকুহে হমেহমায় ৷

পাহাৰৰ হৰিণী চকুযোৰ শুৱনি

চকুলো বাগৰি যায়

সুদূৰৰ চেনায়ে বুজেকে নেপায়

মাথোঁ সুৰ বলিয়া হয়

বুকুহে হমেহমায় ৷

চাকৈয়ে নেপায় চকোৱাৰ লগ

মাজত চেঙেলীয়া নৈ

ৰহদৈ চেনাইৰ মাজতে বাধা ঐ

সমাজৰ পাহাৰখন ৰয় ৷

বুকুহে হমেহমায় ৷

এন্ধাৰৰ  চোতালত সমাজ বহি আছে

বিচাৰৰ শৰাইখন লৈ

বিচাৰৰ শৰাইতে বিচাৰ নাইকীয়া

এলান্ধুকলীয়া ছাই ৷

বুকুহে হমেহমায় ৷

পাহাৰ ভাঙি ভাঙি অগনি উৰিছে

ৰহদৈ লৱৰি পলায়

একোকে নিবিচাৰে আমাৰে চেনায়ে

জিকে সাবটি লয় ৷

বুকুহে হমেহমায় ৷

(কলকাতা : ১৯৬২ চন )

(ভূপেন হাজৰিকাদেৱৰ কন্ঠেৰে নিগৰিত গীত)

(ইউনিক'ডীয় ৰূপান্তৰ - দিগন্ত শইকীয়া)