নাটক - শোণিত কুঁৱৰী (২০)

নাটক - শোণিত কুঁৱৰী

[জ্যোতিপ্ৰসাদ আগৰৱালা]

পঞ্চম অঙ্ক

তৃতীয়  দৰ্শন

[যাদৱ শিবিৰ ৷ প্ৰদ্যুম্ন, সাত্যকি আৰু কেইজনমান সেনা ৷ প্ৰদ্যুম্ন আৰু সাত্যকি দুয়ো কথা পাতি আছিল ৷]

সাত্যকি :- এৰা, সঁচা কৈছা ৷ বৰ সুন্দৰ ৷ ইয়াৰ প্ৰকৃতিৰ সৌন্দৰ্য্যতেই আমি ভোল গৈছোঁ ৷ অনিৰুদ্ধই ইয়াৰ নাৰীৰ সৌন্দৰ্য্যত ভোল নাযাবই বা কিয় ?

            [বলোৰাম আহে ৷]

বলোৰাম :- কি ? সাত্যকি ? আমাৰ আৰু এনেকৈ কিমান দিন বহি থাকিবা ৷ আমি এতিয়া আক্ৰমণ কৰাই উচিত ৷ তোমালোক দেখোন যুদ্ধ কৰিবলৈ আহি সকলো পাহৰি মায়ামুগ্ধৰ দৰে বহি আছা ৷

            [শ্ৰীকৃষ্ণ সোমাই আহে ৷]

মাধৱ :- পিছে এতিয়া কি কৰিব লাগিব ?

শ্ৰীকৃষ্ণ :- যুদ্ধ কৰাৰ আগেয়ে মই এবাৰ সন্ধিৰ প্ৰস্তাৱ কৰি চাব খোজোঁ ৷

বলোৰাম :- কি ? আকৌ কি হ’ল ? তোমাৰ কি যে ইচ্ছা মই একোকে বুজিব নোৱাৰোঁ ৷

শ্ৰীকৃষ্ণ :- অৱশ্যে এইটো ভাল ইচ্ছাই ৷ স্বয়ং মহাকাল আহি বাণৰ পক্ষ লৈছে ৷ প্ৰথমে আমি সন্ধিৰ কাৰণে চেষ্টা কৰাই মঙ্গল ৷ শঙ্কৰক প্ৰসন্ন কৰি কুমাৰক অনাই শ্ৰেয় ৷

বলোৰাম :- তেন্তে এতিয়া আমি শঙ্কৰলৈ ভয় কৰিব লাগিব নেকি ? আমি ইমান বীৰ্য্যহীন হলোনে ? নহয়, এতিয়া তোমাৰ কোনো কথা আমি শুনিবলৈ প্ৰস্তুত নহওঁ ৷ এতিয়া মাথোন যুদ্ধৰ বাহিৰে আমি আন একো ক’ব নোৱাৰো ৷

শ্ৰীকৃষ্ণ :- যদি আমি এনে বিবেচনাহীন হওঁ তেন্তে দানৱৰ সৈতে আমাৰ পাৰ্থক্য কোনখিনিত ? আমাৰ দম্ভ আস্ফালন অহঙ্কাৰৰ কাৰণে তেন্তে আমি আমাৰ শাস্তি নিজেই বিধান কৰা উচিত ? আমাৰ তেন্তে গৰ্ব্বী দানৱ বুলি সিহঁতৰ গৰ্ব্ব চূৰ্ণ কৰিবলৈ অহাৰ সাৰ্থকতা কোনখিনিত ?

বলোৰাম :- [বহুত পৰ মনে মনে থাকি ] তোমাৰ যি ইচ্ছা ৷

শ্ৰীকৃষ্ণ :- প্ৰদ্যূম্ন আৰু সাত্যকি ! যোৱা ৷ শঙ্কৰৰ সৈতে সাক্ষাৎ কৰি কুমাৰক আমাৰ হাতত সমৰ্পন কৰিবলৈ কৰা ৷ যদি সন্মত নহয় তেতিয়া মই নিজেই যুদ্ধ কৰি কুমাৰক উদ্ধাৰ কৰিবলৈ সাজু ৷ যোৱা ৷

            [শ্ৰীকৃষ্ণ যায়গৈ ৷]

বলোৰাম :- যোৱা বাৰু, কিন্তু বৃথা চেষ্টা ৷

            [বলোৰাম এফালে আৰু আনবোৰ এফালে যায়গৈ ৷]

                                                        (সিপিঠিত)

[ইউনিক’ড ৰূপান্তৰ : দিগন্ত শইকীয়া]