আজি মানুহৰ ধুনীয়া সপোন
নামে পৃথিৱীলৈ নামে
নতুন ৰূপৰ নতুন গুণৰ
বাৰিষা নামিছে অবিৰামে ৷
আন্ধাৰত বহি বিশ্বমানৱে
আছিলে সপোন দেখি
মাটিৰে পানীৰে তাক সাজিবলে’
আছিলে লেখাক লেখি
সপোনে মেলিব দিঠকত চকু
বিশ্বজনতাৰ জুৰাব বুকু ৷
হালধীয়া চৰায়ে
গান গাব নেজানে
কন্দাকৈ সুহুৰিয়ায়,
ক’ৰবাৰ
কিবা সুৰে
তাৰ বুকু ভাঙিলে
ফুৰোতে আপোনাৰ
লগ হেৰুৱাই ৷
আন্ধাৰত বিচাৰ
জোনাকত বিচাৰ
বিচাৰ ফুলনিত মোৰ
হেৰ অকলশৰীয়া
লগৰী হেৰোৱা
মোৰ গানেৰে সুৰেৰে
মচি দিওঁ চকুলো তোৰ ৷৷
(জ্যোতিপ্ৰসাদ
আগৰৱালাদেৱে ৰচা গীত)
(ইউনিক’ড ৰূপান্তৰ:
দিগন্ত শইকীয়া)
No comments:
Post a Comment