আয় কবিতা আয়
মনে ৰাঙেই নাই
আয় কবিতা আয়
মনে ৰাঙেই নাই
কল্পনা নয়, নয় ফাগুনেৰ
মন্দ মধুৰ বায়
উঠাল পাঠাল !
জীবন নদীৰ !
সেই আবেলি আয়
আয় কবিতা আয়
মনে ৰাঙেই নাই ৷
দুখেৰ দুবে যাউৱা যত
মানুস নিৰ্বাচনে
চুখেৰ আড়াল হৈয়ে আচিছ
ময়ুৰ সিংহাসনে
লজ্জাবধি !
শৰিৰে তোৰ !
জোছ নাহিতে যায় !
আয় কবিতা আয়
মনে ৰাঙেই নাই ৷
বন্যাখৰাৰ দেশেৰ মানুস
থেকেসে ফুটপাথ
হাঁসনা বাদেৰ মা দেখেয়াৰ
বেলে খাতাৰ চাঁদ
চেৰা চাও খায় চুইয়ে মাইৰ
দুইচুখতে সে যায়
আয় কবিতা আয়
মনে ৰাঙেই নাই
কবিতা আজ বন্দিনী তুই
শব্দ অলঙ্কাৰে
বিলাসীতাৰ সঙ্গিনী তুই
চন্দ অহঙ্কাৰে
জীবন থেকেৰ !
অনেক দূৰে !
সপ্ন সীমা নাই ..!
আয় কবিতা আয়
মনে ৰাঙেই নাই ৷
গ্রাম নিবাসী গকুল মাসীৰ
আৰ্টশালে যে ভাছে
শ্রমিক কৃষক
দিন যে কাটায়
দাৰুন নিশংকাছে
মানুস এৰি বুকেৰ থেকে
গন্ধনিতে আয়
আয় কবিতা আয়
মনে ৰাঙেই নাই
আয় কবিতা আয়
মনে ৰাঙেই নাই
কল্পনা নয়, নয় ফাগুনেৰ
মন্দ মধুৰ বায়
উঠাল পাঠাল !
জীবন নদীৰ !
সেই আবেলি আয়
আয় কবিতা আয়
মনে ৰাঙেই নাই
আয় কবিতা আয়
মনে ৰাঙেই নাই
আয় কবিতা আয়
মনে ৰাঙেই নাই ৷৷
(ভূপেন হাজৰিকাদেৱৰ কন্ঠেৰে নিগৰিত গীত)
(ইউনিক'ডীয় ৰূপান্তৰ - দিগন্ত
শইকীয়া)
No comments:
Post a Comment