দিখৌ নৈ এৰিব হে পাৰো মই লাহৰি (বিহু)

ভূ:হা:        দিখৌ নৈ এৰিব ...

                  হে পাৰো মই লাহৰি ..                  

                  ভোগদৈ এৰিব পাৰো ..

                  অ’ ভোগদৈ এৰিব পাৰো ..

                  এ তোমাক ঐ লাহৰি

                  এৰিব নোৱাৰো..

                  অ’ নাখায়ো থাকি..ব পাৰো !

নাৰী:          লুইতে এ..ৰিলে ..

                  লুইতৰে.. সূতি

                  দিখৌয়ে.... এ...ৰি..লে ..ঐ সোঁত

                  চেনেহৰ ডোলেৰে ...

                  বান্ধি..লা মইনা..জান

                  বুজিবা হৃদ..য়ৰ মোহ..

ভূ:হা:        হে যামেগৈ জাঁজিলৈ

                  নাহো মই আহি লৈ

                  থাকিবা অকলে

                  তুমি বুকুৰ ধন

                  থাকিবাই অকলে তুমি,

                  হে তোমাৰ মৰম চেনেহ

                  কাকো নিবিলাবা

                  শৰীৰত নিদিবা

                  জুয়ে বুকুৰধন .. চেনাইধন

                  শৰীৰত ঐ নিদিবা জুই

নাৰী:          ইকৰা পাতেৰে নাওঁখন সাঁজিলি

                  শদিয়া পাৰে হৈ

                  যাবা চেনাইধন.. বুকুৰধন

                  শদিয়া নো পাৰে হৈ যাবা

                  এ চাউলে চিৰা দিম

                  থুৰীয়া তামোল দিম

                  লাহেকৈ আতৰি

                  যাবা চেনাইধন .. বুকুৰধন

                  লৈ লাহেকৈ লৈ লাহেকৈ

                  আতৰি যাবা

ভূ:হা:        এ ... এখোজ দুখোজ কৰি

                  গ’লাগৈ আতৰি

                  অ’ মাজনি 

                  আমালৈ ঘুৰি চাই

                  তেনেকৈ বেঁকাকে নাচাবা আমালৈ

                  অ’ মাজনি

                  চালে মৰম লাগি

                  চালে মৰম লাগি যায়

নাৰী:          এ ... এখোজ দুখোজ কৰি

                  আহিলো আতৰি

                  অ’ চেনাইটি

                  তোমালৈ ঘুৰি চাই

                  কান্দিব লাগিব

                  নিজানত বহি লৈ

                  অ’হ চেনাইটি

                  তোমাৰ মনৰ কথা
                  তোমাৰ মনৰ কথা গাই

পুৰষ:         অ’ মোৰ সোণ সোনাই ঐ

ভূ:হা:        হাতত গামৰ খাৰু

                  কোনে পিন্ধাই দিব

পুৰুষ:        অ’ মোৰ সোণ সোনাই ঐ   ..

ভূ:হা:        হাতত জেতুকাৰ বোল

                  কোনে বোলাই দিব

পু:স:         খোপাতে ঐ কপৌ ফুল

                  কোনে গুজি দিব

                  খোপাতে ঐ কপৌ ফুল

                  কোনে গুজি দিব

                  মোৰ সোণ সোনাই ঐ        ..

                  বিহুতলি শুৱনি

                  বিহুতলি শুৱনি কৰি

নাৰী:          মোৰ সোণ সোনাই ঐ        ..

                  পাহাৰৰে পৰা

পু:স:         আজৌ

নাৰী:          কপৌ ফুল আনিবা

                  মোৰ সোণ সোনাই ঐ        ..

                  বিহুৰে তলিতে

                  মোকে পিন্ধাই দিবা

পু:স:         আয়ৈ

নাৰী:          নাচৰ চেৱে চেৱে

                  তুমি ঢোল বজাবা

না:স:         নাচৰ চেৱে চেৱে

                  তুমি ঢোল বজাবা

                  মোৰ সোণ সোনাই ঐ

                  বিহু তলি শুৱনি

                  বিহু তলি শুৱনি কৰি

পু:স:         আয়ৈ /দেহি ঐ

পুৰুষ:        ঐ মোৰ সোণ সোনাই ঐ

ভূ:হা:        পাহাৰৰ জুৰিটি     

                  বাগৰি বাগৰি

পুৰুষ:        ঐ মোৰ সোণ সোনাই ঐ

ভূ:হা:        তোমাৰে মৰমবোৰ

                  আহে যে নিগৰি

পু:স:         অ’ মোৰে লাহৰি

                  নাযাবা পাহৰি

                  অ’ মোৰে লাহৰি

                  নাযাবা পাহৰি

                  মোৰ সোণ সোনাই ঐ

                  মোকে নো ঐ বলিয়া                                                          

                  মোকে নো ঐ বলিয়া কৰি

নাৰী:          মোৰ সোণ সোনাই ঐ

                  তোমাৰে মৰমবোৰ

                  নাযাওঁ মই পাহৰি

                  মোৰ সোণ সোনাই ঐ

                  তোমাৰে চেনেহবোৰ

                  ৰাখিছোঁ সাৱতি

পুৰুষ:        দেহি ঐ

না:স:         অ’ মোৰে চেনাই ঐ

                  নেযাওঁ মই পাহৰি

                  অ’ মোৰে চেনাই ঐ

                  নাযাওঁ মই পাহৰি

                  মোৰ সোণ সোনাই ঐ

                  থাকিম মই তোমাৰে

                  থাকিম মই তোমাৰে লগত

                  (ধোলৰ চাপৰ)

পু:স:         আয়ৈচা..হুৰৰ.. হৈছে ঐ..ঘুৰি আহ্ ..ৰেবা ৰেবা ..ঘূৰি ঘৰি ,,হে হেই হেইয়া

                  আয়ৈ নাজিতৰা .. হেই ৷৷

(ভূপেন হাজৰিকাদেৱ আৰু লগৰীয়াসকলৰ কন্ঠেৰে নিগৰিত গীত)

(ইউনিক'ডীয় ৰূপান্তৰ - দিগন্ত শইকীয়া)