শ্বিলঙৰে গধূলি

শ্বিলঙৰে গধূলি

সপোন চহৰৰ মৰমী শৰতৰ

সোঁৱৰণি সোণালী

শ্বিলঙৰে গধূলি



ৰঙীন বজাৰৰ পাৰ হৈ হৈ

শুদাকৈ ভৰিৰে দূবৰি গছকি গৈ

সৰু সৰু জিৰি জিৰিয়া নিজৰাৰ পাৰতে

হাঁহি হাঁহি তুমিয়ে ময়ে সিদিনা

পৰিবযে খুজিছিলোঁ পিছলি

শ্বিলঙৰে গধূলি….



লাহে লাহে এন্ধাৰ হ’ল

দূৰণিৰ খাচী গাঁওখন

তুমি আৰু মই মিলি

দুয়োতেই হ’লোঁ মগন,

দুটি মন নিজৰা জলধি হৈ

ওখকৈ সৰলৰ বননি দিলে বুৰাই

যেন উৰি, উৰি উৰি উৰি ফুৰা জোনাকী পৰুৱাই

হাঁহি হাঁহি ৱ

আমি হেনো উটি ফুৰা দুটা মিঠা শৰতৰ শেৱালী

শ্বিলঙৰে গধূলি….




 
[ইউনিক’দ ৰূপান্তৰণ:  গীতাৰ্থ বৰদলৈ  আৰু জলি বৰা]